उस्को कथा

 उस्को कथा

मेरी स्वास्नी कम्कि छे ।
सधै सधै अघी लम्कीन्छे ।।

सानैमा बिहे गरीयो
पढ्नलाइ शहर झरीयो
बा आमालाइ राको बाली
स्वास्नीले आफ्नै गोटी चाली

म भन्दा श्रीमती धेरै बुझेकी
ब्यबहारमा निथ्रुक्कै भिजेकी
आशु र हासोमा मझाले रुझाइ
छल र कपट सम्पुर्ण बुझाइ

सासु ससुरा तह लगाइ

जेठाजुलाइ घरबाट भगाइ

जेठानीलाइ डाकैले मार्छे

देवरलाइ वसमा पार्छे

अलीअली राजनीति गर्छे

काम भनेसी भुतुक्कै मर्छे

गाउघर सबै चार्छे

सत्तुरलाइ हाइहाइ पार्छे

सासु जेठाजु गन्दै गन्दीन
म भन्दा जान्ने कोही छ भन्दीन
खान पाए लसक्क पर्छे

रिस उठेसी छालै तर्छे

घरको सम्पती सत्तुरलाइ हुल्छे
जोरी पारी स गफगरी भुल्छे
घरको कुरा गाउमा काट्छे
घरपरिवार सबैलाइ भाड्छे

उसैले अराको सबै म मान्छु

उस्लाइ त मैले देबी नै ठान्छु

उस्कै पछी लाग्दा म कस्तो छु

बाहीर हेर्दा भलाद्मी जस्तो छु

घर परीबारको पानी नी बार्छे

मुखले भने ठिक्क पार्छे

उस्को गल्ती म देख्दै देख्दीन

यो नगर नबोल भनी छेक्दीन

बा पनी रुन्छन आमानी रुन्छन

दाइ भाइ बैनीले सुन्छन
स्वास्नीलाइ बैशालु पाराले छुन्छु

भित्रैबाट म गद्गद् हुन्छु

मेरी स्वास्नीले अड्डा जमाइ
छलछामले पैसा कमाइ
घरका त अव किन चाइयो

आफ्ना भुलाउने स्वास्नी पाइयो

वा वा म......................
.......................,विचरा तँ ।।

- जीवन शर्मा